شرکت طراحی اتوموبیل پینین فارینا

شرکت طراحی اتوموبیل پینین فارینا

شرکت طراحی اتوموبیل پینین فارینا یک شرکت طراحی و بدنه‌سازی ایتالیایی است که در شهر کامبیانو تورین، ایتالیا قرار دارد.

این شرکت توسط باتیستا “پینین” فارینا در سال 1930 تاسیس شد. در 14 دسامبر 2015، گروه چندملیتی هندی ماهیندرا 76.06٪ از Pininfarina S.p.A را به مبلغ 168 میلیون یورو خریداری کرد.

Pininfarina توسط طیف گسترده ای از خودروسازان برای طراحی وسایل نقلیه استفاده می شود. این شرکت ها شامل مشتریان با سابقه ای مانند فراری، آلفارومئو، پژو، فیات، جنرال موتورز، لانچیا و مازراتی و شرکت های نوظهور در بازار آسیا با تولیدکنندگان چینی مانند AviChina، Chery، Changfeng، Brilliance، JAC و VinFast در ویتنام هستند. همچنین تولید کنندگان کره ای دوو و هیوندای نیز با این شرکت همکاری دارند.

از دهه 1980، پینین فارینا همچنین قطارهای پرسرعت، اتوبوس، تراموا، انبارهای نورد، واگن‌های قطار سبک خودکار، قایق‌های تفریحی، هواپیماها و جت‌های شخصی را طراحی کرده است. از زمان ایجاد “Pininfarina Extra” در سال 1986، در زمینه طراحی صنعتی، طراحی داخلی، معماری و طراحی گرافیک مشاوره کرده است. پینین فارینا توسط پسر باتیستا، سرجیو پینین فارینا تا سال 2001 اداره می شد، سپس نوه او آندره آ پینین فارینا تا سال 2008 که درگذشت این مسولیت را به عهده داشت.

گروه پینین فارینا در اوج خود در سال 2006، تعداد 2768 کارمند داشت و همچنین دفاتر و نمایندگی در سراسر اروپا، مراکش و ایالات متحده داشت. از سال 2012، با پایان سری تولید خودرو، اشتغال در این شرکت به 821 نفر کاهش یافته است.

تاریخچه شرکت پینین فارینا

هنگامی که طراح و سازنده خودرو باتیستا “پینین” فارینا در سال 1928 از شرکت برادرش، Stabilimenti Farina جدا شد، “Carrozzeria Pinin Farina” را با کمک مالی خانواده همسرش و وینچنزو لانچیا تأسیس کرد. در سال اول تاسیس، شرکت هجده نفر را استخدام کرد و 50 بدنه خودرو ساخت.

در طول دهه 1930، این شرکت بدنه هایی را برای برندهای معتبری همچون لانچیا، آلفارومئو، ایزوتا فراچینی، هیسپانو-سوئیزا، فیات، کادیلاک و رولز رویس ساخت. فارینا با رابطه نزدیک خود با لانچیا، پیشگام مونوکوک در طراحی خودرو، اولین سازنده بود که بدنه هایی را برای تکنیک جدید که به نام ساخت و ساز unibody نیز شناخته می شود، ساخت. این توسعه در اواسط دهه 1930 اتفاق افتاد، زمانی که دیگران ساخت و ساز بدون قاب را به عنوان پایان کار سازنده مستقل اتوبوس ها می دیدند.

در سال 1939، جنگ جهانی دوم به تولید خودرو پایان داد، اما شرکت 400 کارمند داشت که ماهانه 150 بدنه می ساختند. در سال های جنگ این شرکت کار ساخت آمبولانس را انجام می داد. اما کارخانه پینین فارینا توسط بمب افکن های متفقین ویران شد و تولید شرکت به پایان رسید.

بعد از پایان جنگ جهانی دوم

پس از جنگ، ورود شرکت های ایتالیایی در سال 1946 به نمایشگاه اتومبیل پاریس ممنوع شد. نمایشگاه پاریس با حضور 809000 بازدیدکننده (دوبرابر رقم قبل از جنگ) برگزار شد و صف ها از دروازه اصلی تا رود سن کشیده شده بودند. پینین فارینا و پسرش سرجیو که مصمم به سرپیچی از این ممنوعیت بودند، با دو خودروی خود (یک آلفارومئو 6C 2500 S و یک لانچیا آپریلیا کابریولت) از تورین به پاریس رفتند و جایی در ورودی نمایشگاه پیدا کردند تا دو خودروی جدید را به نمایش بگذارند. این نمایش برای مطبوعات و مردم، بسیار موفق بود.

در پایان سال 1945 سیسیتالیا 202 کوپه (Cisitalia 202 Coupé) طراحی شد. طراحی زیبا و متناسب با کاپوت پایین، این خودرویی است که برای پینین فارینا ایجاد شهرت کرد. طرح پینین فارینا در نمایشگاه برجسته موزه هنر مدرن “هشت خودرو” در سال 1951 مورد تقدیر قرار گرفت. اما ار آنجایی که پینین زیاد با تولید انبوه موافق نبود در مجموع 170 دستگاه کوپه توسط پینین فارینا تولید شد.

ورود به بازارهای ایالات متحده امریکا

تبلیغات نمایشگاه موزه هنر مدرن پینین فارینا را مورد توجه مدیران نش-کلویناتور (Nash-Kelvinator) قرار داد. همکاری بعدی با نش موتورز منجر به تولید حجم بالایی از طرح های پینین فارینا شد و ورود قابل توجهی به بازار ایالات متحده ایجاد کرد.

در سال 1952، فارینا برای رونمایی از طرح خود برای خطوط نش و استیتمن، از ایالات متحده بازدید کرد. این طرح ها حاوی برخی از جزئیات طراحی پینین فارینا بودند، اما در درجه اول توسط کارکنان طراحی داخلی آن زمان جدید نش طراحی شده بودند. مدل طراحی شده توسط فارینا با سلایق آمریکایی ناسازگار بود و ظاهر محبوب دهه 1950 به نام “پونتون” را به نمایش گذاشت. با این حال، بدنه خودروی اسپورت نش هیلی از سال 1952 تا 1954 به طور کامل با پیشرانه های نش طراحی و مونتاژ شد. نش به شدت پیوند خود را با طراح مشهور ایتالیایی تبلیغ می کرد، همان طور که Studebaker ارتباط دیرینه خود را با ریموند لووی تبلیغ می کرد. در نتیجه کمپین تبلیغاتی میلیونی نش، پینین فارینا در ایالات متحده به خوبی شناخته شد.

پینین فارینا همچنین بدنه‌های سری محدود کادیلاک الدورادو بروگام (Cadillac Eldorado Brougham) را برای جنرال موتورز در سال‌های 1959 و 1960 ساخت. آنها در ایتالیا مونتاژ شدند و به ایالات متحده ارسال شدند. 99 دستگاه بروگام در سال 1959 و 101 دستگاه در سال 1960 ساخته شد. در اواخر دهه 1980 پینین فارینا کادیلاک آلانته را در کارخانه San Giusto Canavese طراحی کرد (و تا حدی مونتاژ کرد).

شراکت با فراری

در سال 1951 با جلسه ای در رستورانی در تورتونا، شهری کوچک در نیمه راه بین تورین و مودنا آغاز شد. این قلمرو بی طرف به این دلیل انتخاب شد که نه فارینا و نه انزو فراری نمی خواستند در مقر دیگری با هم ملاقات کنند. در این جلسه و تفاهم فارینا و فراری قرار بر این شد طراحی، مهندسی، فناوری، ساخت و ساز اتوموبیل های فراری با پینین فارینا باشد.

از آن جلسه، یک رابطه 61 ساله ادامه یافت. رابطه آنها به قدری نزدیک بود که پینین فارینا شریک فراری در “Scuderia Ferrari SpA SEFAC” شد، سازمانی که تیم مسابقه فراری را از سال 1961 تا 1989 اداره می کرد، همچنین پینین معاون فراری بود، و بعد از او سرجیو نیز در هیئت مدیره فراری بود. با این حال، این رابطه خاص با فراری F12berlinetta 2012-17 پایان یافت، آخرین مدلی که به طور کامل توسط Pininfarina طراحی شد. از سال 2013 به بعد تمامی طراحی های فراری توسط LaFerrari طراحی شده است.