انواع حمل و نقل عمومی در استانبول

استانبول یک شهر بزرگ و پویا در ترکیه است که دارای سیستم حمل و نقل عمومی گسترده‌ای است. در زیر، نمونه‌هایی از انواع حمل و نقل عمومی در استانبول آورده شده است:

ترن سراسری مارمارای: مارمارای یک قطار شهری بزرگ می باشد که غرب استانبول را به توزلا اخرین محله آسیایی استانبول متصل میکند.
مترو: استانبول دارای شبکه متروی وسیعی است که ارتباطات بسیاری را در سراسر شهر برقرار می‌کند.
تراموا: استانبول دارای خطوط تراموا نیز می‌باشد که در برخی مناطق شهر حرکت می‌کنند.
متروبوس: اتوبوس های تندروی می باشند که منطقه های بیلیکدوزو و کادیکوی را به هم متصل می کند.
اتوبوس: خطوط اتوبوس در سراسر شهر و به مناطق حومه ارائه می‌شوند و این گزینه از حمل و نقل بسیار استفاده می‌شود.
مینی‌اتوبوس‌ها (دلتا بوس): این اتوبوس‌ها با ظرفیت کمتری نسبت به اتوبوس‌های عمومی عمل می‌کنند و به مناطق کمتر شلوغ و دسترسی دشوار تر می‌روند.
مینی‌بوس‌ها : این وسیله حمل‌ونقل معمولاً در خیابان‌های پرفشار شهر فعالیت می‌کند و مسافران را به مقصد مورد نظر خود می‌رساند.
فیری بوت‌ها: استانبول دارای آب‌رویی زیبا است و فیری بوت‌ها بر روی رودخانه بسفور و دریای مرمره حرکت می‌کنند.
تاکسی: خدمات تاکسی در سراسر شهر و در اطراف آن در دسترس هستند.
بایک (دوچرخه‌های عمومی): سیستم اجاره‌دوچرخه در برخی مناطق شهر فعال است که مسافران می‌توانند از آن استفاده کنند.

با توجه به ابعاد شهر و گستردگی آن، حمل و نقل عمومی استانبول یک سیستم چندگانه و متنوع است که به مسافران امکان می‌دهد به راحتی از این وسایل استفاده کنند و به مقصد مورد نظر برسند.

خط زیر زمینی حمل مسافر در استانبول بعد از سیستم حمل و نقل زیرزمینی لندن که در سال ۱۸۶۳ افتتاح شد دومین سیستم حمل و نقل زیر زمینی مسافر در سطح جهان می‌باشد. فعالیت‌ها برای ایجاد این خط زیرزمینی مترو در سال ۱۸۷۱ آغاز شد و در سال ۱۸۷۴ به پایان رسید. این خط که ۵۷۳ متر طول دارد در هفدهم ژانویه ۱۸۷۵ افتتاح گردید. مسافران این خط می‌توانستند در عرض ۹۰ ثانیه مسافت بین گالاتا تا بی‌اوغلو را طی کنند.