پارک گزی بی اغلو استانبول
پارک گزی بی اغلو استانبول
پارک گزی بی اغلو استانبول – پارک گزی، واقع در منطقه بی اوغلو استانبول و شمال شرقی میدان تقسیم، یکی از معروف ترین و نمادین ترین مناطق سبز شهر استانبول است. این منطقه که در سال 1806 پادگان توپخانه هلیل پاشا در آن ساخته شد، در طول تاریخ صحنه بسیاری از رویدادهای مختلف با اهمیت اجتماعی بوده است. در واقع، در طول زمان تغییرات زیادی را پشت سر گذاشته است. ساختمان‌های نظامی و عمومی در این منطقه ساخته شد که در قرن نوزدهم و در اوایل قرن بیستم به عنوان گورستان ارامنه پانگالتی مورد استفاده قرار گرفت.
هنگامی که پادگان توپخانه در دهه 1920 و 1930 تخلیه شد، حتی برای مدتی به عنوان زمین فوتبال مورد استفاده قرار گرفت. در دهه 1940 با مدیریت فرماندار وقت استانبول، Lütfi Kırdar، و در چارچوب طرح توسعه هنری تخریب شد. پارک تکسیم گزی که در محل پادگان ساخته شده است نیز عنوان اولین پارک ساخته شده در شهر در دوره جمهوریت را دارد.
پارک گزی که در طول سالیان متمادی دستخوش تغییرات مختلفی شده و به یکی از مکان های تفریحی عموم تبدیل شده است. از این پارک به عنوان یک منطقه تفریحی محبوب با پله‌های نرده‌ای مرمری، مکان‌های نشیمن با چشم‌انداز بسفر، زمین‌های چمن بزرگ و استخرهای فواره استفاده می‌شد. ساکنان شهر که در میان ترافیک شلوغ و ازدحام استانبول به دنبال مکانی برای نفس کشیدن هستند می توانند در همین پارک کمی نفس بکشند. با این حال، مساحت تحت پوشش پارک همواره در طول سال ها کوچک شده است. با توجه به هتل ها و مقررات زیست محیطی ساخته شده در این منطقه، اکنون منطقه بسیار کوچکتری را نسبت به گذشته پوشش می دهد. تمام این تغییرات ولی باعث نشده این پارک محبوبیت خود را از دست بدهد. و هنوز به عنوان یک منطقه سبز مهم در مرکز شهر وجود دارد.
جنبش های اجتماعی پارک گزی (Gezi Parkı)
البته دیگر نمی توان مستقل از تاریخ اجتماعی و سیاسی کشور به پارک تقسیم گزی فکر کرد. بازسازی بخشی از پارک به عنوان پادگان توپخانه در سال 2013 و برنامه ریزی برای تبدیل این ساختمان. به مرکز خرید یا اقامتگاه منجر به جنبش های اجتماعی گسترده ای شد که به اعتراضات پارک گزی معروف شد. مقاومت که به نمادی از تلاش های انجام شده برای حفاظت از پارک تبدیل شده است. به عنوان یکی از بزرگترین جنبش های اجتماعی در تاریخ اخیر ترکیه در تاریخ ثبت شد. پارک گزی از سال 2013 نه تنها به عنوان یک فضای سبز، بلکه به عنوان نماد مقاومت مدنی و حفاظت از فضاهای عمومی در شهر وجود داشته است.
