منطقه تراکیا کجاست
منطقه تراکیا کجاست
منطقه تراکیا کجاست ؟ تراکیا (Trakya) یک منطقه جغرافیایی و تاریخی در جنوب شرقی اروپا است. این منطقه امروزه در چند کشور متفاوت قرار گرفته است. تراکیا از شمال به کوه های بالکان، از جنوب به دریای اژه و از شرق به دریای سیاه محدود شده است، شامل جنوب شرقی بلغارستان امروزی (تراکیه شمالی)، شمال شرقی یونان (تراکیه غربی) و بخش اروپایی ترکیه (تراکیه شرقی) است.
ریشه کلمه تراکیا
کلمه Thrace از یونانی باستان Thrake (Θρᾴκη) در اصل به Thrakes ها (Thrakes Θρᾷκες)، مردم باستانی ساکن اروپای جنوب شرقی اشاره دارد. در یونان باستان در ابتدا نام اروپا (Εὐρώπη)، به این منطقه اشاره می کرده است. این منطقه را می‌توان به نام رودخانه اصلی آنجا، هبروس، نامگذاری کرد. طبق یک نظریه، هبروس به معنای «رودخانه سفید» است.
به گفته استفانوس بیزانسی، مدتها قبل از اینکه یونانیان باستان این منطقه را به عنوان تراکیا نام ببرند، این منطقه با نام های آریا (Αρια) و پرکی (Περκη) شناخته می شد.
در ترکیه، معمولاً به عنوان روملی، «سرزمین رومیان» شناخته می‌شود، که به طور سنتی توسط جوامع ترک به امپراتوری بیزانس و مسیحیان ارتدوکس نسبت داده می‌شود.
از نظر اساطیر یونان باستان، به نظر می رسد نام این منطقه از قهرمان و جادوگر تراکیه، که دختر اوشنوس (Oceanus) و پارتنوپ (Parthenope) بوده، گرفته شده باشد.
جغرافیا و مرزها منطقه تراکیا
در طول تاریخ مرزهای تاریخی تراکیه (Trakya) متفاوت بوده است. یونانیان باستان اصطلاح «تراکیا» را برای اشاره به تمام سرزمینی که در شمال تسالی قرار داشت و محل سکونت تراکیان بود، استفاده می‌کردند. تراکیه منطقه‌ای بود که «مرز مشخصی نداشت» و مناطق دیگر مانند مقدونیه و حتی سکاها در مواقعی جزیی از این منطقه بودند. در یکی از منابع یونان باستان، کل جهان به «آسیا، لیبی، اروپا و تراکیا» تقسیم شده است. در روزگاری که که یونانیان به دانش جغرافیای جهان دست پیذا کردند، مرزهای “تراکیا” را به این صورت تعیین کرند که از شمال با رود دانوب، از شرق با دریای اگزین (دریای سیاه)، از جنوب با مقدونیه شمالی و از غرب با ایلیریا هم مرز است.
این تا حد زیادی مصادف با پادشاهی اودریسیان تراکیا بود که مرزهای آن در طول زمان متفاوت بود. پس از فتح مقدونیه، مرز سابق این منطقه با مقدونیه از رودخانه استروما به رودخانه مستا منتقل شد. این مرزها تا زمان فتح روم پابرجا ماند. در اواخر قرن سوم، قلمرو تراکیا بسیار کاهش یافته و به شش استان کوچک تبدیل شد. این شش شهر منطقه اسقف نشین تراکیه را تشکیل می دادند. همچنین اگر بخواهیم وسعت تراکیا در قرون وسطایی بیزانس را نام ببریم می توان گفت در این زمان تراکیا فقط شامل آنچه امروز تراکیه شرقی می باشد را شامل می شده است.
اگر بخواهیم بزرگترین شهرهای تراکیا را نام ببریم این شهرها عبارتند از:
استانبول (Istanbul)، چورلو (Çorlu)، تکیرداغ (Tekirdağ)، ادرنه (Edirne)و کرکلارلی (Kırklareli) در کشور ترکیه. پلوودیو (Plovdiv)، بورگاس (Burgas)، استارا زاگورا (Stara Zagora)، اسلیون (Sliven)، یامبول (Yambol) و هاسکوو (Haskovo) در کشور بلغارستان. کوموتینی (Komotini)، الکساندروپولی (Alexandroupoli) و زانسی (Xanthi) در کشور یونان.
تاریخ تراکیا
تسلط ایرانیان بر تراکیا
بومیان در تراکیا به قبایل متعددی تقسیم در سرزمین های مختلف شده بودند. در اواخر قرن ششم قبل از میلاد اولین کسانی که کنترل بیشتری بر تراکیا را به دست گرفتند، ایرانیان هخامنشی بودند. این منطقه پس از لشکرکشی داریوش بزرگ، به عنوان ساتراپی اسکودرا در امپراتوری هخامنشیان شناخته شد. بعد از اینکه سرزمین های تراکیا جز امپراتوری هخامنشیان شد سربازان تراکیا در ارتش های ایرانی قرار گرفتند. این واقعیت تاریخی را می توان در نقش های تخت جمشید و نقش رستم مشاهده کرد. حضور ایرانیان در تراکیا بیش از یک قرن به طول انجامید.
تسلط یونانیان بر تراکیا
ولی مشخص است که سربازان تراکیا در هنگام هجوم یونانیان به امپراتوری ایران، اسکندر را هنگام عبور از هلسپونت که در مجاورت تراکیه قرار دارد، همراهی می کردند. بخش‌هایی از تراکیا به‌ویژه در جنوب قبل از جنگ پلوپونز (Peloponnesian) شروع به یونانی شدن کردند زیرا پیش از جنگ مستعمرات آتن و ایونی در تراکیا ایجاد شده بود. علاقه ویژه آتن به تراکیه با یافته های متعدد ظروف نقره آتن در مقبره های تراکیا مشخص می شود.
تسلط رومیان بر تراکیا
در سال 168 قبل از میلاد، پس از جنگ سوم مقدونیه و انقیاد مقدونیه به رومیان، تراکیه نیز استقلال خود را از دست داد و خراجگزار روم شد. در اواخر قرن اول قبل از میلاد، تراکیه موقعیت خود را به عنوان یک پادشاهی از دست داد، زیرا رومیان شروع به تعیین مستقیم پادشاهان خود در سرزمین های خود کردند. این وضعیت تا سال 46 بعد از میلاد ادامه داشت تا اینکه رومیان سرانجام تراکیه را به استان رومی (Romana provincia Thracia) تبدیل کردند. در طول تسلط رومیان، در داخل مرزهای جغرافیایی تراکیه باستان، دو استان رومی مجزا به نام‌های “provincia Thracia” و “Moesia inferior” وجود داشت. بعدها، در زمان دیوکلتیان، این دو استان به هم پیوستند و به اصطلاح «دیوکسیس تراکیا» را تشکیل دادند.
در طول دوره امپراتوری رومیان، بسیاری از تراکیاها به ویژه اعضای اشرافی شهرها حق شهروندی رومی (civitas Romana) با تمام امتیازات آن را دریافت کردند. شواهد کتیبه‌ای نشان می‌دهد که در زمان تراژان و هادریان، این گونه تابعیت‌ها افزایش زیادی داشته است، در حالی که در سال 212 پس از میلاد امپراتور کاراکالا با فرمان معروف خود (constitutio Antoniniana)، تابعیت رومی را به تمام ساکنان آزاد امپراتوری روم اعطا کرد. در همین دوره (در قرن اول تا دوم بعد از میلاد)، کتیبه‌های وجود دارد که نشان می دهد هم در قلمرو یونان و هم در تمام استان‌های رومی، تعداد زیادی از تراکیان زندگی می کردند.
از حاکمان قبیله ایی تا مغولان
در اواسط قرن پنجم، زمانی که امپراتوری روم غربی شروع به فروپاشی کرد، تراکیا از قدرت روم خارج شد و به دست حاکمان قبیله ای ژرمانیک (Germanic) افتاد. با سقوط امپراتوری روم غربی بخش بزرگی از تراکیا برای 1000 سال به میدان جنگ تبدیل شد. بخش شرقی باقی مانده از امپراتوری روم در بالکان، که بعدها به عنوان امپراتوری بیزانس شناخته شد، کنترل تراکیه را تا قرن هفتم حفظ کرد. در طول قرن سیزدهم و نیمه اول قرن چهاردهم، این منطقه در دستان امپراتوری بلغارستان و بیزانس (به استثنای قسطنطنیه) در حال تغییر بود. در سال 1265 این منطقه مورد حمله مغولان از سوی گروه ترکان طلایی به رهبری نوگای خان قرار گرفت. همچنین بین سالهای 1305 و 1307 سرزمین های تراکیا توسط شرکت کاتالان مورد حمله قرار گرفت.
تسلط عثمانی بر تراکیا
در سال 1352، عثمانیان اولین حمله خود را به منطقه انجام دادند و در عرض دو دهه آن را کاملاً تحت سلطه خود درآوردند و به مدت پنج قرن در صلح عمومی بر آن حکومت کردند. در سال 1821، چندین بخش از تراکیا، مانند لاوارا، مارونیا، سوزوپلیس، آینوس، کالیپولیس و ساموتراکی در طول جنگ استقلال یونان شورش کردند و از کنترل عثمانیان خارج شدند.
تاریخ مدرن تراکیا
در کنگره برلین سال 1878، تراکیه شمالی به استان نیمه خودمختار عثمانی روملیا شرقی، که در سال 1885 با بلغارستان متحد شد، ادغام شد. در نهایت سرزمین های تراکیا در آغاز قرن بیستم بین بلغارستان، ترکیه و یونان تقسیم شد.
