شمارش امتیاز در تنیس

شمارش امتیاز در تنیس

تفاوت شمارش امتیاز در تنیس – این شاخه ورزشی ریشه در قرن دوازدهم در فرانسه دارد و در قرن نوزدهم در انگلستان به شکل کنونی خود رسیده است. امروزه دو تورنمنت بزرگ جهان تنیس در این دو کشور برگزار می شود. در مسابقات تنیس ویمبلدون که از سال 1887 در لندن برگزار می شود، مسابقات در زمین های چمن برگزار می شود و در تورنمنت رولان گاروس یا اوپن فرانسه در پاریس که از سال 1891 برگزار می شود، مسابقات در زمین های خاکی برگزار می شود. در این مسابقات ورزشکارانی که در رده بانوان دو ست و در رده آقایان سه ست برنده شوند، پیروز بازی هستند. امتیازات تنیس هر «گیم» بنا به دلایل تاریخی به صورت صفر، 15، 30 و 40 شمرده می‌شود و خبری از 1، 2 و 3 نیست.

بازیکن و یا تیمی که زودتر چهار امتیاز کسب کند برنده گیم می‌شود. مگر زمانی‌که دو بازیکن/تیم در امتیاز 40 مساوی شوند. در تنیس به حالتی که دو بازیکن/تیم در امتیاز 40 برابر می‌شوند، «دی‌یوس» (Deuce) گفته می‌شود. در این صورت هر بازیکنی/تیمی که بتواند دو امتیاز متوالی کسب کند، در آن گیم پیروز می‌شود. به امتیازی که بعد از «دی‌یوس» به دست می‌آید «ادونتج» (Advantage) و به اختصار «AD» می‌گویند.

پیشرفت امتیازات در تنیس به صورت 15، 30 و 40 به دلیل محاسبه روی صفحه ساعت است.

در زمان های قدیم، امتیازات در طول بازی بر حسب ربع ساعت به صورت 15، 30، 45 و 60 بیان می شد. با این حال، از آنجایی که تلفظ عدد 45 در فرانسوی کمی طولانی است، به مرور زمان، عدد 40 کاربردی تر ترجیح داده شد. بدین ترتیب رده بندی 15، 30، 40 و بازی امروز تشکیل می شود.

مفهوم برابری که در سیستم امتیازدهی تنیس به عنوان “آدرداگ” بیان می شود، با سایر ورزش ها نیز متفاوت است. اگر هر دو بازیکن به امتیاز 40 برسند، برای بردن بازی باید دو امتیاز متوالی کسب کنند. در برخی مسابقات بعد از 40-40 بازیکنان نمی توانند با کسب امتیاز متقابل تساوی را بشکنند و بازی دقایقی طول می کشد. این سیستم غیرمعمول به عنوان عنصری که بازی تنیس را از سایر ورزش‌ها متمایز می‌کند و به آن شخصیت منحصربه‌فردی می‌دهد، خودنمایی می‌کند. اگرچه ممکن است در ابتدا کمی پیچیده به نظر برسد، اما تماشای چند مجموعه برای درک سیستم کافی است.

منبع: trt haber – ویرایش: مارمارا استار