تاریخ جعبه سیاه هواپیما

تاریخ جعبه سیاه هواپیما

تاریخ جعبه سیاه هواپیما – جعبه‌های سیاه ابزارهایی هستند که در آن‌ها تمام داده‌های مربوط به پرواز و تمام مکالمات بین خلبان‌ها در طول سفرهای هواپیما ثبت می‌شود.

سفرهای هوایی در سایه پیشرفت‌های تکنولوژیکی در زمینه هوانوردی از گذشته تا کنون و اعمال دقیق قوانین امنیتی بین‌المللی، ایمن‌تر شده است. آمارها نشان می‌دهد که امن‌ترین روش حمل و نقل در جهان، سفر هوایی است. با وجود این، خطر از دست دادن همزمان بسیاری از مسافران در صورت وقوع حادثه، هر روز اقدامات جدیدی را الزم می‌دارد. ساده ترین راه برای یافتن علت سوانح، جعبه‌های سیاه هستند که حاصل یک سری الهام و تصادف بوده و رنگی متضاد با نام خود دارند.

جعبه‌های سیاه ابزارهایی هستند. که در آن‌ها تمام داده‌های مربوط به پرواز و تمام مکالمات بین خلبان‌ها، چه بین خودشان و چه با واحدهای ترافیک هوایی که به خلال پرواز با آن‌ها در تماس هستند. در طول سفرهای هواپیما ثبت می‌شود.

به این ترتیب تمام عوامل داخلی و خارجی که باعث بروز حادثه شده‌اند در واقع در حافظه این جعبه کوچک ذخیره می‌شوند. تا سال 1949 هیچ جعبه سیاهی در هواپیماهای مسافربری ملخ‌دار با ظرفیت صندلی محدود وجود نداشت. برای همین، تا زمانی که دلیل قابل مشاهده‌ای وجود نداشته باشد، یافتن دلایل حادثه تقریبا غیرممکن بود. در سال 1949 اولین هواپیمای مسافربری جهان با موتور جت به آسمان رفت. این تحول که در ابتدا با کنجکاوی و شادی زیادی همراه بود. طولی نکشید که سقوط‌های پی در پی هواپیما در عرض چند سال، سرنوشت حمل و نقل هوایی را به خطر انداخت.

دیگر، مهندسان شاغل در این زمینه تنها یک هدف داشتند. آن‌ها می‌خواستند که برای جلوگیری از سقوط هواپیماهای صاحب سرعت جت، جزئیات مشکلات در طول پرواز را دریابند. فقط، یافتن شاهدان و به دست آوردن اطلاعات الکترونیکی در مورد خطای فنی یا خلبانی که کیلومترها بالاتر از سطح زمین رخ می‌داد. بسیار دشوار بود، زیرا تقریباً همه مسافران و خدمه پرواز پس از حادثه جان خود را از دست داده و لوازم و تجهیزات زیادی از هواپیما باقی نمی‌ماند. برای دستیابی به نتایج با فناوری آن سال‌ها، ایده‌های جدیدی مورد نیاز بود.

استفاده در هواپیماهای آزمایشی نظامی

برخی از هواپیماهای آزمایشی نظامی که در طول جنگ جهانی دوم توسعه یافتند. دستگاه‌هایی داشتند که داده‌های پرواز را روی نوارهای مغناطیسی ضبط می‌کردند. اما این دستگاه‌ها قوی نبودند و صدا را ضبط نمی‌کردند. به گفته دیوید وارن، دانشمندی که در آزمایشگاه تحقیقاتی هوانوردی استرالیا کار می‌کند. صحبت‌هایی که خلبانان بین خود داشتند برای تعیین علت حادثه بسیار مهم بود. زیرا اگر مشکلی در پرواز وجود داشت، خلبانان آن را بهتر می دانستند. وارن با الهام از ضبط کننده های هواپیمای نظامی، آستین های خود را بالا زد تا دستگاهی مقاوم در برابر تصادف ایجاد کند.

این دستگاه مکالمات کابین خلبان را همراه با داده های پرواز ضبط می کند و اولین نمونه جعبه سیاه را در سال 1957 آماده کرد. با این حال، مدیران آنها پروژه را متوقف کردند و گفتند: “سقوط هواپیما در استرالیا بسیار کم است و این جعبه سیاه بسیار گران است.” سر رابرت هاردینگ، یک مقام هواپیمایی بریتانیایی که یک سال بعد از این کشور دیدن کرد. از جعبه سیاهی که به طور تصادفی هنگام بازدید از آزمایشگاهی که وارن در آن کار می‌کرد. بسیار تحت تأثیر قرار گرفت و مهندس استرالیایی را به انگلستان دعوت کرد.

دستگاهی که توسط وارن ساخته شد. توجه زیادی را از سوی مهندسان بریتانیایی به خود جلب کرد و مرحله تولید اولین جعبه‌های سیاه در سال 1962 آغاز شد.

جعبه‌های سیاه که ویژگی‌های ضبط و ذخیره‌سازی بهتری دارند، در یک محفظه مقاوم در برابر آتش و ضربه قرار می‌گیرند. سطح بیرونی آن برای تشخیص آسان در میدان پس از حادثه به رنگ زرد رنگ شده است، برای اولین بار در سال 1963 در تمام هواپیماهای تجاری در استرالیا اجباری شد. اختراع او می‌توانست وارن را ثروتمند کند، اما او برای ثبت اختراع اقدام نکرد و به این ترتیب اختراع جدید او به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت.

جعبه‌های سیاهی که امروزه در تمامی هواپیماها اعم از غیرنظامی و نظامی استفاده می شود در قسمت دم هواپیما قرار دارد که در هنگام حادثه کمترین آسیب را می‌بیند. این دستگاه که از آلومینیوم و فولاد ضد زنگ ساخته شده و از مواد عایق مخصوص داخل و خارج استفاده می‌کند، توانایی تحمل دمای 1000 درجه و فشار 6000 متر زیر آب را دارد. داده‌های به‌دست‌آمده از جعبه‌های سیاه در طول سال‌ها در ایمن‌تر کردن سفر خطوط هوایی و شاید نجات جان هزاران نفر از اهمیت کلیدی برخوردار بوده است.

تاریخ جعبه سیاه هواپیما در خلاصه ترین متن ممکن

منبع: سایت trt haber