ایل کاراپاپاک ها Karapapaklar

ایل کاراپاپاک ها Karapapaklar

ایل کاراپاپاک ها Karapapaklar یا ترکمه ها (Qarapapaqlar, Tərəkəmələr) ترک های کوموک ساکن دربنت (Derbent) در قفقاز شمالی، کومو کارتلی (Kvemo Kartli) در گرجستان، کازه (Kazah) در آذربایجان، نقده در ایران و در شمال شرقی آناتولی در ترکیه زندگی می کنند.

نام کاراپاپاک را مردم در قفقاز به دلیل پوشیدن پاپاک‌های استراخانی که از پشم سیاه گوسفند ساخته می‌شد، داده‌اند. نام دیگر کاراپاپاک ها «ترکمه» از کلمه عربی تراکمه که معادل کلمه ترکمن است، گرفته شده است.

کاراپاپاک ها که اغلب ترکمه نامیده می شوند، اغلب به عنوان یک گروه فرعی از ترک های آذربایجان توصیف می شوند، اگرچه طبق فرهنگ لغت دایره المعارف بروکهاوس و افرون به عنوان یک گروه قومی جداگانه تعریف شده اند. بر اساس نظریات برخی از مورخان مانند فخرالدین کرزی اوعلو و زکی ولیدی توگان، اصل و نسب کاراپاپاک ها بر پایه کوموک ها (Kumuklara) است. کوموک در اصل در جنوب گرجستان، شمال غربی ارمنستان، جنوب داغستان و سرزمین های مرکزی و شمال غربی آذربایجان زندگی می کرد. با اشغال قفقاز جنوبی توسط روسیه، بین سال‌های 1813 و 1828 مهاجرت‌های شدیدی به امپراتوری عثمانی و ایران صورت گرفت.

هنگامی که جنگ عثمانی و روسیه منجر به گسترش مرزهای روسیه به کارس شد، شهرک های ترکمه دوباره تحت حاکمیت روسیه قرار گرفت. به دنبال حکومت شوروی که پس از انقلاب روسیه آغاز شد، کاراپاپاک ها به عنوان یک ملت جداگانه در اتحاد جماهیر شوروی تعریف شدند. در دهه 1930 سیاست پذیرش کاراپاپاک ها به عنوان یک ملت جداگانه متوقف شد. و در سال 1944 آنها به همراه ترک‌های مسختی یا ترک‌های آهیسکا (Ahıska Türkleri) به طور دسته جمعی به آسیای مرکزی تبعید شدند.

جمعیت کاراپاپاک ها

بر اساس سرشماری اتحاد جماهیر شوروی در سال 1926، 6311 نفر در قفقاز جنوبی خود را کاراپاپاک معرفی کردند (3252 مرد و 3059 زن).

کاراپاپاک ها پس از ایجاد قومی به نام آذربایجانی ها (Azerbaycanlılar) توسط استالین در سال 1939، مانند سایر ترک های آذربایجان به جز مسختی ها، در سرشماری ها کمرنگ شدند. و در دایره المعارف بزرگ شوروی به عنوان قومیت پیشرو آذربایجانی ها یا آذری ها به حساب می آمدند.